ANADOLU YOLLARINDA
Anadolu’m… Vatan’ým… Güzel Yurdum
Bir Elif miktarý çektim, Bismillah dedim
Gece Kitaplýðýyla yollara düþtüm, koptum Ankaranýn baðrýndan
Dört Elif miktarý uzadýkça uzadý yollarým
Yozgat’ýn dar sokalarýnda dolaþtým
Sahaf’ ýna uðradým Hüseyin Hüroðlu’ nun
Kabulüm oldu bir fincan çay ve yollara düþtüm
Sorgundan geçerken, sordum Sivas’ ýn yolunu
Kebap’ ýný taddým, þurubunu içtim Afan öðretmenin; Sivas’ýn bedesteninde
Sonra Anadolunun yollarýna düþtüm
Ne yaþamlar gördüm ben, bu hayata düþtüm düþeli
Ýyi, kötü, güzel insanlar gördüm
Ve yolcular gördüm, giden, gelen
Yolcular gördüm, uzak, yakýn, üzgün, kahýrlý, neþeli
Ve yolcular gördüm, hayata küsen…
Anadolu’m… Vataným… Güzel Yurdum
Dolaþýrken seni Gece Kitaplýðýyla
Selamlar saldým uzaklara
Selamlar saldým seni saran sýcak yüreklere
Nakýþ, nakýþ yüreðime iþledim tozlu yollarýný, daðlarýný, ovalarýný
Vadilerinden geçtim, soðuk pýnarlarýndan içtim yudum, yudum
Anadolu’m güzel Yurdum
Ýzlerimi býraktým, köþe bucak izbelerinde
Bir bardak çay, bir fincan kahve ile
Yüreklere dökülen sýcaklýðý duydum
Neþeli gözler gördüm, sýcak yürekler gördüm, mahzun bakýþlar gördüm
Hani söyler ya Cemal Sürayya “Her yüz bir memlekettir”
Ben kavrulmuþ yüzler ve candan bakan gözler gördüm
Anadolu’m… Vataným… Güzel Yurdum
Güneþ yükselirken sende, gökyüzü bana güler
Ben solarken topraðýnda, ömrüm tükenirken, gün, gün
Ve ben yolalýp giderken, tozlu yollarýnda, solan çiçeklerin canlanýr
Reveransýný gösterir bana aðaçlarýn
Anadolu’m… Güzel Yurdum nasýl anlatayým ki ben seni
Öyle basit ki cümlelerim
Kelimelerim asýlý durur karþýmda, dile getiremem, yazamam, çizemem seni
Parmaklarýmýn tuttuðu kalemim utanýr benden
Öyle bir hal ki; anlatamam ne seni, ne de kendimi
Öyle bir hal ki; anlatamam
Aklým duygularýma tutuklu, esir
Ruhum özgürlüðünü ister, bedenime küskün
Ve ruhum bedenimde hapis…
Anadolu’m…Vataným…Güzel Yurdum
Nasýl bir betimlemedir ki bu, kelimelerim karmakarýþýk
Fakat sen… ayan beyan, ana sütü gibi temiz, ana sütüt gibi berrak
Ben giderim daðbaþlarým duman, ben giderim yollar gider, ben giderim yollar gider
Tevekkül benden, Takdir Allahtan
Bir Elif miktarý çekerim, Bismillah derim, dört Elif miktarý giderim
Bazen bir türkü tutar dilim
“Seyreyle güzel, kudretli Mevlam gör neler eyler”
Çile çekerim, sabýr çekerim kýsa bir ömür uzunluðunda
Þükrümü iletirim Mevlaya, saðlýk, sýhhat, afiyet ve bize sunduðu bu yaþamda
Anadolu’m … Vataným… Güzel Yurdum
Ben giderken Gece Kitaplýðýyla bozkýrlarýnda
Hüznün ritmi tutar yüreðimde, boðazým düðümlenir yutkunamam ki seni
Dudaðým kurur, ýslanmaz kelimeler, dolar taþar yüreðime ve hep içime, içime
“Sabahýn seherinde öterken kuþlar” ve ben ayrýlýrken bir þehrinden
Senin her harfine güneþin sýcaklýðý düþer
Her harfine güneþin sýcaklýðý düþer, senin için söylenen türkülerin
Benimse yüreðime düþer
Ýzahýný yapamaz kalemim, sana olan duygularýmýn
Sessizliði, sabrý, þükürü, Tevekkül’ü, Takdir’i bir hal eylerim
Anadolu’m, Güzel Yurdum; Ben büyüdüm artýk öyle mi?
Biz büyüdük, adam olduk güya
Alýp götürdüler benden ve yüreðimi söktüler yerinden
Lakin özlemini duyarým hala çocukluðumun
Çocuksu duygularla, masumca serdiðim
Þimdi katlayýp rafa kaldýrdýðým
Kýyama durduðum ve secdesine eðildiðim
Özlemini duyarým seccademin
Anadolu’m… Vataným… Güzel Yurdum
Dolaþýrken adým adým yollarýnda, uzak kelimesi uzaktýr benden
Uzak aklýyla sevenler içindir
Gönlüme düþtün sen benim ve ben ise yollara düþtüm
Hep en yakýnýmda ve hep yüreðimdesin
Ve sevgi sökülüp giderse yüreðimden, bir haller olur bana ve eksik kalýr bir yaným.
Anadolu’m, Güzel Yurdum…
Adý nasýl söylenirse sevmenin ve sevgi nasýl titrerse yürekte
Ýþte ben seni öyle severim
Þimdi yolcuyum ben
Bir umut, nasip kýsmet diyerek çýktým yollara
Edirne’den, Van’a kadar sen benimsin, Bende senin
Þimdilik yolcuyum ben bir Elif mitarý, bir ömür
Yolcuyum ben yolda koma beni
Sadece nasip olaný arar, arar üzerinde ellerim…
Ekrem SAYGI
22.11.2017
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.