Çok uzak diyarlardan geldim senin kapýna Can huzurdan kaçar mý söylesene be doktor Bu ara pek muhtacým merhemine hapýna Böyle ömür geçer mi söylesene be doktor
Þafak ile çýktým ben düþtüm geldim yollara Anlatamam derdimi dost görünen kullara Tükendi umutlarým döndüm sönmüþ küllere Böyle ömür geçer mi söylesene be doktor
Düþündükçe maziyi bazen gözlerim dalar Görenler zanneder ki dudaklarý bal yalar Oysa bitmez kederler beni eleme salar Böyle ömür geçer mi söylesene be doktor
Yastýk baþa batýyor uykular kýrka bölük Beynimde ki ur deðil sanki koca bir sülük Nabýz desen tavanda betim benzim hep soluk Böyle ömür geçer mi söylesen be doktor
Ýster yatýr masana neþter ile yar beni Ýster kurtar istersen ak kefene sar beni Býkmýþým zaten candan öldürecek ar beni Böyle ömür geçer mi söylesene be doktor
SAMYELÝ’yim dünyada her gün daralýr yerim Düþün düþün sonu yok çatlayacak bu serim Tevekkül etmiþim ben gerisi Allah kerim Böyle ömür geçer mi söylesene be doktor
S.SAMYELÝ Sosyal Medyada Paylaşın:
S.SAMYELİ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.