ÖLÜNCE GÜLDÜ ŞAİR

Kalem neferiydi,
Alýn teriydi mýsralar,
Sevgi pýnarýydý sol yaný,
Taç yaptý onurlu insani,
Umutla sürdü haksýzlýða isyaný,
Ne varsa hayata dair,
Sofraya serdi þair…

Aydýnlýðýn yýlmaz yolcusuydu,
Baþ konuðuydu hüznün,
Kattý sesini rüzgâra,
Baðýrdý sevda daðýna,
Yýldýzlarý çaðýrdý ayaðýna,
Saðdý bulutlarý boyadý gökyüzünü,
Çilingir sofrasý kurdu kuþlarla…

Ýpek üretti kozasýnda,
Gören çok azdý bu hüneri,
Gün öpüp uðurlarken geceyi,
Nefesini uçurdu belediye parkýnda,
Gözü açýk dinledi mezarýnda,
Kendi þiirlerine övgü dolu nutuklarý,
Yaþarken o deðildi unuttuklarý…

Sosyal Medyada Paylaşın: