Yar Dedim

Ben
Sana yar dedim
Samimiyetine güvendim

Hissiyata
Önceleyip, itibar ettim
Hep arzuyu, hazzý seçtim

Yýllara
Sari olan beklentilere
Hayale, hülyaya dalýp gittim

Huzuru
Saadeti buldum diye
Hiç kimseyi dahi dinlemedim

Örfü, ananeyi
Özellikle terk etmiþtim
Maneviyat adýna neredeydim

Ne vakit
Sen her halime vakýf oldun
Sýrra vakýf oldukça baþkalaþtýn

Artýk açýkça
Hükmetmeye, yönetmeye
Her geçen gün kendini adamýþtýn

Ben ise
Sözlerine, gözlerine baktýkça
Sen hiç anlamadýn, zaafa kapýldýn

En ufak
Bir ikaz veya dikkatin çekilince
Gözlerin kararýyor hiçe sayýyordun

Sende
Benim düþtüðüm hatalara
Düþmüþ ve enaniyete kapýlmýþtýn

Çok geç
Olsa da huzur ve saadet
Ruhsuz, hesapsýz, ihlassýz olmuyor

Kudet
Veya varlýk bitene kadar
Sahte mutluluklar ruhu yüceltmiyor

Meþkuk..
Kelimeler, cümleler içindeyim
Okuduðum kitaplarý nasýl boþ vereyim

Mazi adýna
Silinmez izlerin ibretini neyleyim
Cana haz yaþatmak için mi zaafý seçeyim

Ruhumu
Vicdaný mý, kalbimi hiç dinlemeyim
Dünya keyfine adanmak için geldik diyeyim

Nefes
Daralýnca, þakaktan ter boþalýnca
Mecburen mi ahdi, vefayý, mizaný düþüneyim

Kudreti
Doðru bilinç inþa etmek için deðil
Ýhtirasa, hýnca, zanna, hýrsa mý teslim edeyim

Yoksa
Ruhi ve vicdani bakýmdan hayli
Nizam edilmesi gereken þehvete mi yenileyim

Basiret
Ýhlas, ahlak, edep ve rükkati
Þekliyete, riyaya, ne derlere göre mi düþüneyim

Samimiyet
Ve sadakat elbette ki bir bedel ister
Kelimelere hapsedilen hezeyan ihlasý viran eyler

Mustafa Cilasun
Sosyal Medyada Paylaşın: