Galiba ben aşığım

Galiba ben aþýðým

Þair/miyim bilmiyorum
Ozan desem bir þey çalmýyorum
Valla hayat boyunca bir þey çalmadým
Aklým ermezken çocukluðumdan belki
Ýlla biri bana bir þey diyecekse aþýðým
Bana âþýk desin

Üstelik maymun iþtahlý bir aþýðým
Dakka baþý günü birlik âþýk olurum
Baþladýðým güne yaptýðým her iþe
Severim çevremde her ne var ise

Mýrýldanýp tatlý tatlý gezerim
Yazýlmamýþ duyulmamýþ kelimeler
Kendiliðinden dilime kulaðýma dolar
Sanki önce duyulmuþ söylenmiþ gibi
Bakarým kimse yazýp söylememiþ
Oturup kendim yazarým

Bu mýrýl/danlýk baþa çok iþ açar
Evde haným hýrçýnlaþýr âþýk/mýsýn
Çocuklar üfff çeker baba kes þunu
Ýþ yerinde arkadaþlar bir bakarým
Dut kesilmiþ bana bakarlar
Zýnk deyip kendime gelirim
Valla elimde deðil

Yaþ da kemale ereli epey
Sokak caddelerde dolaþýrken
Kýsýk kýsýk el cepte söylenirim
Uzaktan kulak kesilen olunca
Volüm düþürüp yol deðiþtiririm
Öyle iþte bir deli divaneyim

Ahmet Coþkun
Sosyal Medyada Paylaşın: