Serin mi serin bir bahar günüydü Sarmýþtý etrafý papatyalarýn kokusu Yankýlýyordu kekliklerin yürek parçalayan sesi Ýnip kalkýyordu kuþlar yemyeþil ekinlerin içinden
Kýrmýzý eski bir minibüs Önce indi amcam Arkasýndan dedem Gelmiþlerdi Nizip’ten Açtý dolmuþun arka kapýsýný Kucakladý koca siyah beyaz televizyonu Koydu odanýn ortasýna Süsledi televizyonu nenem Bir gelin gibi Amcam üç gün ayarladý ancak antenini
Akþam oldu mu yavaþ yavaþ damlardý odaya Bað bahçeden dönen köylüler Adettendi Otururdu aþaðýya küçükler Ama hiç biri uzatmazdý ayaklarýný Ayýptý
Çýt çýkmazdý baþladý mý haberler Býkmadan usanmadan Seyrederdik TRT’yi her gün Baþka kanal yoktu zaten
Sürülürdü köze yemen kahvesi Kokusu sarardý bütün odayý Verilirdi önce büyüklere Daha sonra askerlik yapanlara
Ýrfan GÖRGÜN
Sosyal Medyada Paylaşın:
sondemokrat Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.