Metroda

Elde cep telefonu aðzýnda sakýz.
Oturuyor arsýz, arsýz.
Saçlar daðýnýk, yüz kansýz.
Dudaklar boyalý bir kýz.
Bacakta pantolon yýrdýk.
Göðüsler meydanda açýk.
Sanýsýnýz biraz kaçýk.
Diline takmýþ piercing.
Telefonda oyun oynar.
Durmaz eli, ayak oynar.
Arada çevreyi süzer.
Kendi kendine gülümser.
Baþucunda bir ihtiyar,
Ara sýra ona bakar.
Ona tiksinerek bakar.
Sonra uzaklara dalar.
Belki geçmiþi düþünür.
Birden suratýn ekþitir.
Diþlerini gýcýrdatýr.
Düþmemek için tutunur.
Metrobüs fren yaptýkça.
Düþecek sanýrsýn amca.
Düþmez sarýlýr tutmaca,
Tekrar tekrar bakar kýza.
Bakýþlarýný kaçýrýr,
Gözün tavana çevirir.
Dudaklarý mýrýldanýr.
Döner bir daha bakýnýr.
La havle vela kuvvete.
Aðzýndan çýkar bu cümle.
Herkes kendi âleminde.
Kýz hiç umursamaz bile.
Kalktým ayaða seslendim.
Gel buraya otur dedim.
Dedi bende ineceðim.
Geldim bura son duraðým.
Ýhtiyar inip gidince,
Bir bayan geldi yerine,
Maþallah güzelliðine,
Benziyor haným birine.
Giyim kuþam örfe göre,
Bütün terbiyesi ile
Dikildi ayakta öyle,
Bizim kýzýn tepesinde.
Ona yer verecek sandým
Dikkatle yüzüne baktým.
Bir hareket göremedim.
Yavaþça yerimden kalktým.
Yönünü öte çevirdi.
Dedim insan olamaz ki,
Ýçi boþ bir kütük san ki.
Ýnsana saygýsý yok ki.
Bayan bakar mýsýn dedim?
Ona yer vermek istedim.
Dedi olmaz utanýrým.
Siz oturun ben iyiyim.
Dedim ki,ben ineceðim.
Dedi: Olsun gelmeyeyim.
Yaþlýya vardýr hürmetim.
Siz oturun. Ben iyiyim.

Sosyal Medyada Paylaşın: