İnsanı Sevdim

Gökyüzüne dalýp fütursuz süzen,
Kelebeðin kanadýnda bir devdim.
Sam yeline meftun daðýldý saçým,
Kaçýncý hurucu müstehzi savdým.

Renk deðiþti, soldu al beyaz güller,
Koklaþýp topraða düþtü sümbüller,
Aksini dese de zamanla diller,
Ýnsanýn gözünde ýþýðý sevdim.

Kargýda susarken kopuzla geldim,
Yayda gerilirken varlýðý bildim,
Zihnimde alevle hakka eðildim.
Ýblisin düþünde bir tatlý avdým.

Ne deva bulundu ne yaþlar dindi,
Sancýlar gövdemi mesken edindi,
Týrnaklar yokladý, ayak didindi,
Bir çýngýya muhtaç yanacak kavdým.

Kutsal emanetti atadan bize,
Bu duyguyla yalan gelecek dize,
Ruhun asaleti deðdikçe yüze,
Ýnsanlarý sevdim, insaný sevdim.


Sosyal Medyada Paylaşın: