düþlerim deðil mi ki sana olan sevgimin eseri beyaz sayfalara dökülen, haykýrýrken sessiz sessiz uçsuz bucaksýz diyarlar da,
sanýyor musun ki susacak gönül kalemim hasretin koylarýna inat umutsuz þafaklar da,
yakmýþsýn bir kere ateþi tutuþan yürek olsun aðlayan kalp titreyen dudaklar,
yansýyanlar kelimeler deðil ki tek, iç dünyamýn özlemleri ayný zamanda da, ruhumun gaybana isyaný bahtýmýn çapulcu kaderine,
giderekayak yakalanmýþým ben ilkbaharýn güzene, dökülen yapraklarýn sana belki söyliyecekleri var can tanem diye de adlandýrdýðým yar,
sevmek bir nevi ayaz en sýcak yaz aylalarýn da bile sýmsýcak bir mutluluk kýþ mevsiminin çýðrýn da tepetakla giden bir zaman da dahi,
diz çöksün vuslat hicranýn kapýsýnda biliyor çünkü sensin arkasýnda ses verir mi/sin bu saatten sonra, bu cevapsýz bir sorunun ta kendisi galiba bitmeyen bir rüya/m/da...
(Berlin,18.11.20117)
Talat Özgen
Sosyal Medyada Paylaşın:
Talat Özgen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.