İNSAN; SEVERSE!

Kuru dal çiçeklenir sevgi eli deðerse
Kýþ bile bahar olur sevenler el eleyse
Unutulur kederler birlikteyken
Neþe saçar evrene sevip de sevilenler.

Tutup sevgi ipini saralým yumak yumak
Sevene zor gelir mi aþkýna bade sunmak
Hayran olmak özüne tatlý diline kanmak
Nasip olsun her cana aþkýn nar-ýyla yanmak

Mevlam bize kalp vermiþ
Dolduralým sevgiyle
Sevmek yasak deðil ki, çokta alsan yaþýný
Gözler neler söylüyor, kaldýr da bak baþýný

Yaðmur bile topraða sevdiði için yaðar
Güneþ bile dünyaya sevdiði için doðar
Allah’ýn adýyla sev, seveceðin her neyse
Yiter gider hüzünler olmaz meze kedere

Nasihat ettim iþte
birazcýk da kendime
Henüz sevebilirken
Yüreðinle sev diye
Zarar vermez bilerek
Seven insan kimseye
Sevmek mutluluk verir Boðulursun neþeye
Herkes bir sevebilse
Gerçekten sevebilse.

Diyorum ki duy beni
Kalbimin tek sahibi
Canýma can sevgili
Yüreðimin biricik nadide efendisi
Çekinme uzattým bak, sevgiyle tut elimi.

Sonra; dedim ki
Sana, bana, ona bize
Düþün kendinden baþka biri için yarýný
Aþkla bak gözlerine ser yoluna varýný
Düþünme bir an bile ver sevene kalbini
Cennete dönsün dünyan
Ruhunu aþkla doldur
Tek bir sevgiliye,
Aç gönül sarayýnýn sevgi kapýlarýný.

Kendimden öte kendim; ruhumun eþi
Herþeyden çok sevdikçe, yüreði sevilesi
Kalbi sevgiyle çarpan, gönlümün bitanesi
Yüreðin var ya senin cennette gül bahçesi
Bizim candan sevdamýz o kadar büyüsün ki
Dünyayý aþsýn, evreni dolaþsýn kaplasýn tüm alemi....




18/11/2017
Mlk Tryk



Sosyal Medyada Paylaşın: