Hüzünler dolduruyorum keseme yine bu gece Yýldýzlara yürüyorum, Ay’a küsüyorum habersiz Acý taþýyorum, sabýr çekiyorum her dilde Ölüme dönüyor bir yüzüm, derdimi dizelere vuruyorum..!
"Hiç" olsam diyorum, hiç olmasam keþke Hiç olmak kadar sonsuz olmak, özgür olmak belkide Önce fýrtýna oluyorum, sonra depremler oluyor beynimde Kaderden bir harflik uzak kedere boðuluyorum..!
Ateþten kör oluyorum yine bu gece Önce yolumu kaybediyorum sonra kendimi Sanma ki þikayet ediyorum "Verilen kalp geri alýnmaz" biliyorum..!
Her þeyimi kaybetmekten bahsediyorum sana Azize Yani seni, yani sesini, yani nefesini Gözlerim daðlanýyor yine bu gece Yokluðun ateþ oluyor, ben duman kokuyorum..!
Yýldýzlara kavuþamadým yine bu gece Nefesim yetmedi, yeter ölüyorum Hüzünler yoldaþýn olmasýn diye Hüzünle kefenleyip "ölümü" gömüyorum..! Sosyal Medyada Paylaşın:
_DeStaN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.