Piyanonun tuþlarýna dokundukça bir kuþ ölüyordu baðrýna saplanýyordu her bir nota dinsiz serçelerin o eski evin damýndan uzaya yayýldý acýmak iþleyen melodiler sanki ateþi sönmüþ dumanlý bir cehennem her çalgýsý kurak bir algýyla yaðmuru bekliyordu insanlýk kalmamýþ odasýnda adasýnda duvara yazýyordu elleri kýsýk bir þiir eþlik eder gibi yerleri siliyordu kimler basmadý ki yere yerin dibine siliniyordu silik bir þiir piyanonun tuþlarýna dokuyordu bir baþýna Adem’liði...
Ýlker ÖZDEMÝR
Sosyal Medyada Paylaşın:
barbor Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.