Suskun Dağlar..

Suskun...
Daðlara çýkýyorum
Düþünceler içinde ilerliyorum

Nefes
Kifayet etmiyor
Kalp hýzýný artýrýyor bekliyorum

Caný
Takati, kudreti
Emaneti, gayreti sual ediyorum

Þöyle
Uzaktan nazar ettikçe
Sosyal deðiþimleri gözlemliyorum

Temaþa
Etmeye gayret ederek
Göçüp gidenlerin izlerini arýyorum

Her varlýk
Yegane sahibe aittir
Akýl, irade, vicdan insana emanettir

Ýnsan
Varlýða, güce eriþtikçe
Hükmetmeye deðil, ihlasý seçmelidir

Ýhlas
Hassasiyet, haþyet, edep
Ýrfanýyla, Halin cefayý þiar yapmasýdýr

Nefis
Bir ömür sinsice bekler
Onu itham etmek nafile bir avunmadýr

Beþer
Bir þey olduðu zehabýna
Kapýldýðý müddetçe hep cür’ete yönelir

Ne kadar
Hata yaptýðýný bilse dahi
Dürtülerin esareti bahaneleri öne serer

Bilmeyen
Zanneden, doðru bilince
Eriþmenin gayretinde olmayan avunandýr

Mustafa Cilasun
Sosyal Medyada Paylaşın: