DAVET
ne çektiysem hep güzellerden çektim,
ilk aþkým bir kürt güzeliydi,
salýna salýna düþtümü okul yoluna,
dizlerim titrer,
içimin yaðlarý erirdi.
o ayrýldýðýnda egzama oldum...
ikincisi bir türkmen kýzýydý,
upuzun saçlarý,
kalçasýna inerdi,
o dansedercesine yürüdümü önümde,
ölümden ölüme girerdim,
o da giderken kalbime indirdi...
üçüncüsü bir tatar hatunuydu,
uzun boyu,
kalem kaþý,
çekik gözleri mestederdi beni,
askerlik hatýramdýr kendileri,
onunla da ülserim azdý...
dördüncüsü sülalemin güzeliydi,
ya bu ya hiç dedim,
ve evlendim,
yaþamý zehir etti bana,
yaþamý zehir ettim ona,
o da giderken siyatiklerim azdý...
kendime söz verdim artýk,
bundan sonra sevdiðim,
bir güzel olmayacak,
öyle birini bulacaðým ki,
bu orta yaþýmda,
görüntüsü naile’den beter,
yüreði gerçekten leyla olacak,
evet ben oyum diyebilir misin?
CEMAL KAYA
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.