Ey meyhaneci bak bu sefer hüzünlerin hepsini topladým’da geldim. Hani þu es geçtiklerimle yok saydýklarým vardý Ya! Ýþte onlarýn hepsi firesiz yanýmda. Öncesinde koy bakayým gramofona þöyle; ’akþam oldu hüzünlendim ben yine, hasret kaldým gözlerinin rengine’ þarkýsýný, sonrada bir dilim beyaz peynir, yanýndada meyvelerden garnitür. Haaa az kalsýn unutuyordum! Ýçmek istersen eger oradan kendinede boþ bir bardak getir. Gördügüm kadarýyla iþlerde kesat zaten. Buðün meyi es geçte yüregimize çöreklenen kýrk katýrýn bile zor taþýyacaðý hüzünlerimizi tokuþturalým. Hem öyle gün ýþýyýncaya, aksýrýp týksýrýncaya kadar içmenede hiç gerek yok. Dolduruver bakayým hüzünlerinden bir kadeh, þimdide fondip yaparak gör bakim kadehin dibini. Ne oldu ? Bakýyorum’da! Tek kadehinde bir avuç alev topu yutmuþcasýna fevrin yerinden döndü. Þimdi anladýnmý asýl olan gerçegi? Ýnsaný kör kütük sarhoþ ederek kendinden geçiren, raký þarap votka degil! Ruhunu iþgal eden acýlarýn zamansýz kanamasýndan. Mete Tekçe
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mete tekçe Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.