OFLU İSMAİL İLE ŞEYTAN

Þeytan Of’a uðradý.
Ýsmail’i aradý.
Onunla buluþtular.
Ýþlerden konuþtular.

Nevaleyi aldýlar.
Ýsmail’de kaldýlar.
Masayý da kurdular.
Tam kafayý buldular.

Zil zurna sarhoþtular.
Coþtukça da coþtular.
Az sonra tartýþtýlar.
Of’luyla kapýþtýlar.

Ýki sopa aldýlar.
Boþ ahýra daldýlar.
Þeytanda uzun sopa,
Oflu’da kýsa sopa,

Ahýrýn içi çok dar.
Of’luysa vurup kaçar.
Uzun sopa dönmüyor.
Kýsa sopa vuruyor.

Of’lu yemiþ sopayý.
Þeytan tutmuþ kafayý.
Of’lu çok kývrak imiþ.
Þeytan sopayý yemiþ.

Çýkmýþlar dýþarýya.
Uyanýk þeytan bu ya.
Kýsa sopa istemiþ.
Uzunu ona vermiþ.

Uzun sopa Of’lu da
Vurabilirsen vur da
Þeytan ona ulaþmaz.
Kýsa sopa çalýþmaz.

Bunda da hata etmiþ.
Yine dayaðý yemiþ.
Kötü demiþ vaziyet.
Bu iþ bana eziyet.

Þeytan sonra pes etmiþ.
Dövüþmekten vazgeçmiþ.
Her tarafý kan olmuþ.
Galip çýkan Of’luymuþ

Ýki elini açmýþ.
Yaratana yalvarmýþ.
Bizler yaptýk kavgayý.
Sende gördün olayý.

Uzun sopa olmadý.
Kýsa sopa tutmadý.
Of’lu habire vurdu.
Vura vura yoruldu.

Ben dayaðý yiyorum.
Zorla doðruluyorum
O zaman soruyorum.
Anlamak istiyorum.

Of’lu Ýsmail varken,
Benden daha þeytanken,
Onu yaratacaktýn.
Beni niye yarattýn.




Sosyal Medyada Paylaşın: