Pencerenin pervazýnda zaman yaðmalarken uykularýmý ne yana dönsem düþ vurgunu gece
þehrimden kayýp yüzleriyle geçerken kýrlangýçlar bir çift kanat sesinde korkularým
ellerim uzanýrken her iç çekiþte duaya sabrýmýn bam telinde keþkeler bilmiyorum hangi günün akþamý bu dili çözülürken yeminlerin sus pus, soðuk odalar ve söyle hangi nefes hasrete umut saklý bir düþe yakýnken ölüm
ýssýz caddelerde volta atarken ceplerimde gölgeler biriktiriyorum kendime çelme takarken sevdaya dair
düþüyorum...üþüyorum...
sözleri susmuþ sislerin kenarýnda bir adam gözlerimi kapatýrken uyansam ama yorgunum ben...
ki þehrim de kayýp...
kasým2017
Sosyal Medyada Paylaşın:
suskunum Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.