BEN ANADOLU SENSE AVRUPA

Ben ne konuþmayý becerebiliyorum ne de susmayý
Hani derler ya
Bazen susmalar en aðýr, en yüksek çýðlýklarýdýr insanýn diye
Ben ikisini de beceremiyorum
Bir de þu var
Bazen yüreðim öyle derinlere sürükleniyor ki
Hiçlik denizinde boðuluyorum sanki
Ve tüm suskunluklarým çýð gibi birikiyor bedenimde
Yüreðim tonlarca kelimelerle doluyor
Yitik hüsran yaðmurlarýyla bezenmiþ aptal âþýk sýfatýyla
Sonra öyle taþýyor ki yüreðim dudaklarýma kadar geliyor
Dilimin ucunda ama söyleyemiyorum
Ve kelimeler bu þehir gibi koskoca bir cam parçasý oluyor dudaklarýmda
Susuyum diyorum yürek parçalanýyor
Konuþsam aðzým dudaklarýmý kýmýldatmamla kan gölüne dönüyor
Sonra anlýyorum ki ben eski Ýstanbul gibiyim
Yýkýk virane asýrlarý topraðýnda barýndýrmýþ üzerine þehir kurulan bir mezar gibi
Aðlýyorum
Bazen bulutlar eþlik etse de feryatlarým gözyaþlarýma engel olamýyor
Aðlýyorum
Aðlamalarým ölü bedenimde bir filiz yeþertmiyor
Korkuyorum ellerim ayaklarým baðlý
Gitsem biliyorum ölürüm
Kaldýkça caným yanýyor
Ben bu eskimiþ Ýstanbul un viraneleri gibiyim
Ve sen þimdilerin iki yakasýndasýn
Ben Anadolu’yum sense Avrupa
Ama esasýnda ölü kuþlar kadar sessiz eski Ýstanbul gibi viraneyim
Söylesene bu aþkýn ýztýrabý dinsin diye kaç kez ölmeliyim


Sosyal Medyada Paylaşın: