bu rüzgar benim için var bu göðe savrulan kara duman bu tirenin keskin düdüðüyle kestim göbek baðýmý bozkýrýn çatlamýþ topraðýna saldým kendi kanýmý
yanlýþ yerde ölüyörsun dedi kadýn
istasyonun kenarýnda paslý tirenler gösterdim yarýya kadar içilip söndürülmüþ bi sürü vagon raylarýndan geçerken iki tirenin tam ortasýnda daha çok zaman duracam burda çevirme var
nasýl geldik biz bu halden o/hale
göz göre yakýn karartma günleri ellerim hep yüzüme çekili burdayým paragrafýn baþýnda yanýma çay az çerez al bi kaþýk bal bi parça tiren sal tel ger kuþ koy taþ koyma aydýnlýk yollarýma
yanlýþ yerde ölüyor olamam
anadan doðma yolcuyum gurbet hazýr kursaðýma düðümlenir her an aðlamam gülmeyi hasret deþip yaram daðlamam sevda acýlarýný cepkenimde taþýrým yanýmda baba hatýrasý tabakam kaçak tütün yakalatýr gibi tetikte aklým yazsam iki satýr yetmez kesmeye dünü har’latýyor geceden kaldýðý yerde günü
yaþamak dediðin ciddiye alýnmamýþ demek
en son istasyondaydý kýyamet koyup günü geceyi üstüne kopardým beni artýk buralarda anma haraç mezat düþerim sanma sekiz metre patiska dokuz tahta
daðlarým çýplak rüzgarým beleþ hadi helalleþ
kaskatý kalmýþ geceye dikili gözüm fena yýldýz yaðýyor kondüktör baðýrýyor bütün tirenler bütün ray makaslarý teyakkuzda
acýsý eski mezarlar açtým
gittikçe dibe vuruyorum öyle okkalý vuruyorum ki kimse inanmýyor onca güçlü olduðuma ah desem vurulurum ölümsüz bir yara bu boþ vagonlarda yolculuk kaç para ondan yürek çaðlamasý ondan tiren aðlamasý raylarýn ondan ölüp durmasý umutlarýmýn...
Seçki kuruluna teþekkürler.. Sevgi ve saygý ile...
Sosyal Medyada Paylaşın:
mutluluk mavi çocuk Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.