Sessizleştim

O an...
Hissetmiþtim
Þuurun kaybolduðunu gözlemiþtim

Ter
Sökün edince
Hal takatten kesilince sessizleþtim

Beni
Bana býrakmayan
Üþütme ve titremelerle yüzleþtim

Nabýz
Tansiyon zorlarken
Etrafýmdaki yakýnlarým bakýþýrken

Garip
Bir telaþ zihni kuþatýrken
Öte, ölüm, nihayet sual edilirken

Ne kadar
Hezeyandan imtina etsem
Kimseyi kýrmamak için sükutu seçsem

Böyle
Bir ortamdan sýkýldýðým için
Ýþtirak etmek istemesem, yargýlanýrým

Bilinç
Kim içindir, þuur niçin zarurettir
Can sýkýntýsý ve haz için yarýþ niyedir

Bazý
Dostlar ve hýsýmlar çekiniyorlar
Sizin yanýnýzda rahat konuþamýyorlar

Gönüllerince
Takýlýp, muhabbet ortamý bulamýyorlar
Diye serzeniþleri duyunca hüzünlendim

Niçin...
Böyle meþkuk bir haldeyim
Gözler fersiz, hal takatsiz sualler içindeyim

En ufak
Sarsýntýda bizar vaziyetteyim
Niçin bu kadar metanetten uzak biçareyim

Acziyet
Bu kadar mý sinemde yer etti
Miskinlik ve atalet söyle hangi umuduma yetti

Zaaf
Zafiyet bir neden ömür peþimde
Son nefes kar etmez, ölüm zaten yaþýyor içimde

Mustafa Cilasun
Sosyal Medyada Paylaşın: