ÖLÜM

Bilinmez sondur ondan korkarlar
Yaþarken bedenin sönmesi ölüm
Bel bükülür dil sürcer saçlar karlar,
Tek baþýna yolculuða çýkmaktýr ölüm.

Korku salar ürperti verir kara kalplere,
Ýnme iner dünya durur sýzý gönüllere,
Ecel terleri döktürür titreme gelir ellere,
Baðlar dilleri gözleri kaydýrýr acý ölüm.

Bahanesi çoktur bilinmez yerden gelir,
Daðda, Taþta, uykuda, oynaþta gelir,
Genç, ihtiyar demez zamansýz ah gelir,
Ocaklarý söndürür aman vermez ölüm.

Soldurur beti benzi alýr koymaz fer,
Koyarlar mezar diye toprak altý bir yer,
Ahlar Vahlar nafile herkez býrakýp gider,
Tüm sevgililerden koparýr alýr ölüm.

Ahmet Ali’m boþuna dövünüp durma,
Aþýðýn maþuga kavuþtuðu yer ölüm,
Et tövbeni kul ol Rabbine gafil olma,
Vuslata ermenin kurtuluþun adýdýr ölüm.

Ahmet Ali canbaz 08.11.2017
Sosyal Medyada Paylaşın: