''ANAHTAR''

Dolaþýrken çarþý Pazar,
Bir tanýdýk eder nazar.
Baktým bizim komþu Çýnar.
Durmuþ orda tezgâh açar.
Sakal býyýða karýþmýþ,
Beniz solmuþ, göz kýzarmýþ,
Pazara kitap getirmiþ.
Tokalaþtýk el üþümüþ.
Dedim: Sen böyle nedersin?
Pazarda kitap satarsýn!
Bura Pazar bilmez misin?
Hem de eski, getir missin.
Keþke söylemez olaydým.
O anlattý bakakaldým.
Dedi yýllarca okudum.
Sonunda mühendis oldum.
Ýþ aradým bulamadým.
Ýmtihanlardan bunaldým.
Kimseden görmedim yardým.
Dayýsýz iþler olmuyor.
Bu devran böyle dönüyor.
Kimse de iþe almýyor.
Son çare bura kalýyor.
Þimdi zabýtalar damlar.
Kaçarým onlar kovalar,
Tezgâha el koymasalar.
Kitap versem okusalar.
Korkma dedim bir þey olmaz.
Dünya onlara da kalmaz.
Kimse senden kitap almaz.
Eski kitaplar satýlmaz
Merakýmdan soru sordum.
Alacakmýþ gibi durdum.
Tek tek fiyatýný sordum.
Dedi hepsini al, verdim.
Ver bir Yunus al hepsini
Ne Yunus’u delirdin mi?
Ýstersen al yarýsýný,
Yarýsý Mustafa Ýtri.
Yarýsýný alsan yetti.
Dedim bunun aklý gitti.
Aldý eline birini.
Dedi bu Aydýn Sayýlý.
Felsefidir konularý.
Matematik kitaplarý.
Onlarýn hepsi pahalý.
Cahit Arf’dýr, Fiatlarý.
Vereyim hepsini sana.
Dört Aliye getir bana.
Yoksa bir Yunus Emre’ye.
Aklýný mý yitirmiþ ne,
Hemen kaçtým geldim eve.
Ah þu iþsizlik ne zormuþ.
Adam yýllarca okumuþ.
O kadar dirsek çürütmüþ.
Bulamamýþ kendine iþ.
Nasýlda periþan olmuþ.
Acýrken bizim Çýnara,
Düþünürken kara kara,
Birden akýl geldi baþa,
Gülüyordur þimdi bana.
Anladým lakin geç oldu.
Rahmetliyi söylüyordu.
‘’Anahtarý’’ veriyordu.
Belki de çok seviyordu.
Güzel oyun oynamýþtý.
Biliyordu, kaçtýðýmý,
Onu anlamadýðýmý.
O Barýþ’ý anlatmýþtý.

Barýþ Manço’nun Anýsýna.
Kimse anlamadý yaþarken.
Þimdi mi anlayacak.
Anlayana selam olsun.
Barýþýn Ruhu þad olsun.

Sosyal Medyada Paylaşın: