Gökkuþaðýnýn baþladýðý yere yürürsün renkler anlamýný yitirir kelebeðin dansý boþuna beynini kemirir bir veba yaþamaya alýþkanlýðý olan ne varsa zalimdir o bir mavinin peþinden bu kadar gidilmez mavi sadece denizin rengi denizi dahi bilmeyen yüzme bilmeyen yaþanmaz bu kadar çünkü veda içimizde bizden yakýn bize hayat yarý-ölümlüler üzerine kurulur bir damla suda bir damla su da bir damla suda da yaþayan kendinin dýþýnda herkes kendini yaþar kendinden baþka eksikler fazla fazlalar eksiktir hiçbir þey yolunda gitmez bu bir doða kuralý gözün gördükçe ýþýk bile kýrýlýr yoksunlaþýr gök bulutlarýndan ve bulutlarýndan Tanrý’nýn þimþekler boþalýr yoksullaþýr Tanrý belki kýrgýnlýk kýzgýnlýk ama umutsuzluk deðil hayat ateþ de olsa sonu küllerinden baðýþlanýr baþlanýr yeniden bir nefesin peþinden bu kadar gidilmez ölünmez bu kadar...
Ýlker ÖZDEMÝR
Sosyal Medyada Paylaşın:
barbor Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.