Sükut Etmeyi Severim

Her...
Ne hikmetse
Sükut etmeyi hayli severim

Daðdan
Tepeden konuþmayý
Muhabbet olarak düþünmem

Ýçim
Ýçime sýðmazsa bile
Hissiyatýma kapýlýp gidemem

Ahengi
Ziyadesiyle özlerim
Hassasiyet yoksa garipserim

Edep
Veya edebiyattan kim
Söz etse sireti merak ederim

Hele
Þuur ve mefkureden
Ruhi, vicdani öðretiden ari ise

Zafiyet
Ve kiþilik ezikliði olarak
Deðerlendirmekte acele etmem

Ýnsaný
En azýndan bu adýmý
Ham halden arýnmasýný beklerim

Keyfiyeti
Bilinç ve nitelik olarak
Tasavvur, ufuk adýna istifade ederim

Yalnýzlýðý
Asla sahipsizlik olarak
Deðerlendirmekten nefsi men ederim

Kalabalýk
Ýçine karýþýrken garipserim
Maske kullanamadýðým için çekinirim

Zor geliyor..
Yad etmek kifayet etmiyor,
feryadým bilmem ki niye dinmiyor

Her lahza
gözlerim seðiriyor,
Endiþe niçin sinemde þekilleniyor

Gözlerim
bizar bir þekilde
hazana tevessül ediyor, hicran dinmiyor

Al..
götür emaneti
gönlünün istediði yerde yaþa e mi

Ta ki
sürur ve þevk
kalbinde ki hakikatle þad olsun,
o dilin lal olmaktan kurtulsun daimi

Çöllere
umut veren,
gönüllere aþkýn esinini þerh eden
hicran, sevdaya firkat olmanýn vakti

Ölüm
içimde solmadan,
nefsim kalbimde lekeler
býrakmadan gülü koklamak gerekli

Yazamaz oldum artýk
Evet, kolum kanadýmda takat kalmadý kýrýk

Ümitlenmek,
nasibin kadrinde tefekküre
çekilmek aczi yetime açýlan kýrýlgan bir aralýk

Yoksa
aklým mý tutukluk yaþýyor,
sevda karalara davet ediyor, halim sanki sanýk

Mustafa Cilasun
Sosyal Medyada Paylaşın: