Ellerim Islak..

Geçip gidiyor ömrümüzden parça parça.
Neye benzeyeceðimizi bilmeden yaþýyoruz,
kimisine göre de ölüyoruz..

Yaðmur olup yaðsak damlara,
neden topraða deðmedi der,üzülür yüzümüz..
Rüzgar olsak savrulsak,
dað bayýr demeden essek,
tozu bahane eder incinir gözümüz..
Gürültüsüne aldanýp,baðýrýp gürlesek
ýþýk olup yayýlsak
neden filizlenen bir dal görmüyor der
kýrýlýr kalbimiz..
Güneþ olsak aydýnlýktan
Gece olsak yalnýzlýktan þikayet eder dururuz..

Yaðmurlu bir akþamýn karanlýk gecesinde,
kendi ýþýðýna güvenmeden yayýlan
bir sokak lambasýnýn hüznünü taþýyorum..
Hüznüme,damla damla çiseleyen yaðmurlar
þarkýlar söyleyerek eþlik ediyor..

Bir elim kalemde,diðer elim ýslanýyor
Hareketsiz kalýp,dengemi þaþýrýyorum..

Sonra kim olduðum gerçeðine dönüyorum..
Dýþarda yaðmur,içerde toprak kokusu
Ellerim ýslak,kalbimde hasret duygusu
Yüreðim vuslat,ellerim ýslak
Ellerim ýslak,bir yaným sýcak
Bütün benliðim sopsoðuk..

Sezgin SEVEN
Sosyal Medyada Paylaşın: