Mahallemizin en güzel kýzýydýn, Zengin züppeler aklýný çelse de, Kimseye gönül vermezdin, Salýna salýna yürür, Tüm mahalleyi baþýna toplardýn, Hani bir keresinde dudaðým patlamýþtý da, Küçük kardeþimin eli çarptý demiþtim ya, Ýtiraf ediyorum, dayak yemiþtim, Sana baktýlar diye kavga ettiðim çocuklardan.
Sen mersedesle giderdin iki adýmlýk yere, Ben tabana kuvvet koþardým peþinden, Her defasýnda soluk soluða kalýr, Tutmazdý sanki bacaklarým, Kaç gece kapýnýzda nöbet tutmuþtum, Kaç defa taþ atmýþtým camýnýza, Bir kerecik görebilmek uðruna, Hani bir keresinde kýrýlmýþtý ya koca cam, Ýtiraf ediyorum camýnýzý ben kýrmýþtým o zaman.
Okul kantinine her gün yolum düþmezdi, Çýtýr simitleri suyla katýk yapar, Bol köpüklü ayran niyetine içerdim, Hani bir keresinde sana simit ve ayran almýþtým da, Kendim, aç deðilim demiþtim ya, Ýtiraf ediyorum param çýkýþmamýþtý o zaman.
Senin hayallerin bile bir baþkaydý, Limuzin araban olmalýydý, Göz kamaþtýrýcý yatýn, Gerdanlýðýn, tek taþ pýrlanta yüzüðün, Bense hayallerimde hep seni yaþatýrdým, Hani defterinin son sayfasýna, “Seni Seviyorum” diye yazmýþlardý da, Disipline göndermiþtin ya tüm sýnýfý, Ýtiraf ediyorum, iþte o bendim.
Kötü adamlar her defasýnda, Rüyamýn içine girerler, Seni benden alýr ve giderlerdi, Bense yine boynu bükük kalýrdým, Çýnar ekmek fabrikasýndan sütlü ekmek alýrdýn ya, Ekmeði kýskanýrdým o an, Pamuk ellerinde ben yokum diye. Hani bir keresinde ekmek aldýðýnda, Yere düþmüþtü ya hepsi, Ýtiraf ediyorum, ben düþürmüþtüm, Belki elimi tutarsýn diye.
On sekizinci yaþýnda on sekiz þehir dolaþmýþtýn, Sabah Ýstanbul’da, akþam Ýzmir’de gönül eðlendirirken, O zamanlar iþ aramakla meþguldüm, Varoþlarýn kalabalýk mekanlarýnda, Kah otobüs beklerdim, Kah otostop yapardým eve dönmek için. Soðuk çorba boðazýma düðümlenir, Kaldýysa, çayýn olanýný içerdim, Soframýzda ekmek bulunurdu da, Çoðu zaman et olmazdý, Ýtiraf ediyorum, sana hasret olduðum kadar, Yýllardýr pastýrmalý kuru fasulyeye de hasretim…
Seni birkaç saniye de olsa görebilmek bahanesiyle, Marketten satýn aldýðým sütleri evinize kadar getirirdim, Hani bir keresinde kapýdan çýkarken,dilenci sanmýþlardý da, Demir iki buçukluk uzatmýþtý ya baban, Ýtiraf ediyorum, o bendim, Hala saklarým, hatýra niyetine…
Sen ulaþýlmazdýn, dünyalarýmýz farklýydý, “Seni hayallerimde yaþatýyorum” demiþtim de, gülmüþtün bana, Önce hayallerin öldüðünü çok sonralarý öðrendiðimde, Ýtiraf ediyorum, seni öldürememiþtim kalbimde, Evliliði düþünmüþtüm de çocuk aklýmla, Alacaðým maaþýn makyajýna bile yetmeyeceðini Düþünememiþtim…
Þimdi yýllar geçti, Sen hayallerine kavuþtun, kavuþmasýna da, Evlendiðin adam dirlik vermiyormuþ, Tanýyanlardan iþittim mutsuzmuþsun, Ýki çocuðun varmýþ, biri kýz biri erkek, Ben mi? Boþ ver beni desem de, Yine seni düþünmekle meþgulüm…
Vecdi Murat SOYDAN (Yaþanmamýþ Aþklarýn Þairi) 04/08/2005, Mihalýççýk/ESKÝÞEHÝR
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yaşanmamış Aşkların Şairi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.