Bir İlmeği Bir Şiirden Ayırır Gibiyim

gökyüzünde seni arýyordum
mavi bir bulutu arar gibi
kaç dilsiz cümle kurdum yokluðunda
kaç intihar giriþiminde bulundum
kaç deprem enkazý sardý benliðimi
bedenim yorgun düþtü
oysa sensiz-dim ben
uykusuz geçen senli gecelerim var
sonra kaybetmiþ bir çocuk hüznü var içimde
biraz eksik, biraz soðuk geçen bir gün gibiyim

seni nasýl sevdiðimi tarif edemem belki
ama yokluðun çok üþütüyor göðsümü
yarama tuz basar gibi caným acýyor
tenimde bir savaþ baþlýyor
göðsümün altýnda siper alýyor özlemlerim
sonra bir yaðmur vuruyor þakaklarýmdan
ve ben bir yaðmur damlasýna yeniliyorum
oysa yaðmuru da sen gibi seviyordum

rengarenk çiçekler soluyor burada
al yanaklý çocuklar köþe baþlarýnda aðlýyor
zeytin karasý bir geceye sarýlýyorum, iç çekerek
ilk defa sarýlmanýn heyecaný içindeyim sanki
yurt ediniyorum dünyadaki bütün yetim çocuklarý kendime
en kýrýlgan þiirlerde saklýyorum umutlarýmý
kaç resme baktým
kaç resimde seni aradým
kaç boþ çerçevenin arkasýnda kaldým bilmiyorum
bir þiirin ilmeði boynumda duruyor
ve tüm kapýlar üstüme kapalý
ve yutkunarak nefes alýyorum
ya þiirden vazgeçeceðim
yada canýmdan

sonra yüzüme gülümseyen bir zamanla seviþiyorum
zamansýz gelip geçiyor bulutlar
ve güneþ zamansýz doðuyor burada
bense çöle dönüyorum
kurak bir toprak oluyorum
sonra yarama terim karýþýyor
bir sessizlik içinde kalýyorum
bir ilmeði bir þiirden ayýrýr gibiyim yine

ibrahim dalkýlýç

07.11.2017
22.55 izmir
Sosyal Medyada Paylaşın: