Artýk anlýyor gibiyim Deðmiyor sevmelerime sanýrým Akþamýn bir saatinde aklýma geliyor bir bir hayal kýrýklýklarým Bir arpa boyu yol almazmý insan diyorum kendime kýzarcasýna Bende o yolu alamayanlardaným iþte Sakat bir ruhun gölgesine sýðýnýyorum her bir vakit Çürük bir dal gibi elimde kalýyor sevdalarda dostluklarda Bir öfkeyle arþýnlýyorum yine o bildiðim yollarý Bir yanýmda hiçsizliðim diðer yanýmda umut kýrýntýlarým Öyle amansýz bir hastalýktýr ki birde yaþamak Dilediði vakitte ayrýlamýyor insan öyle hayattan O ne der þu ne der kaygýsý býrakmýyor insanýn yakasýný bir türlü Baþkalarýna adandýmý hayat yaþayamýyor yetinemiyor insan haliyle Ýþte bir’de deðseydi diyorum o adadýklarýmýza Ama yavaþtan yavaþtan anlýyor gibiyim deðmiyor iþte
Þiir-Edibe Toðaç
Sosyal Medyada Paylaşın:
Edibe Toğaç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.