senin can’a can katarken benim can’a merhaba derken haykýrdýðýmýz çýðlýkla tanýdýk birbirimizi zaman içinde o çýðlýk sevinç oldu, hüzün oldu anlatýlmazlýk, anlaþýlmazlýk oldu ama her zaman aramýzdaki kopmaz baðýn en büyük si mgesi oldu seneler sonra ayný çýðlýðý ben de haykýrdým bir bahar sabahý bir de temmuz sýcaðý öðrendim, nasýl bir gurur ve yaþamdaki tek mutluluk olduðunu öðrendim, senin ne büyük ne inanýlmaz, ne mükemmel bir insan olduðunu þimdi kendi canlarýmýn bana sevgilerinde seni daha çok seviyorum kendi analýðýmda seni yaþýyorum bana bakýþlarýnda seni ve kendimi görüyorum zamanýn eli ne çok okþamýþ saçlarýmýzý acýlarýn izleri çýkmýþ suratlarýmýza biz bu kadar acýyý ne zaman yaþadýk, nasýl dayandýk anne? sen bu uzun yolda yürürken daha çok sen olmuþsun ama ben hep yalnýz yürümüþ eksilmiþim anne… bir zamanlar kendim iken þimdi baþkasý olmuþum o kadar özledim ki yeniden çocuk olup göðsünde, kokunla uyumayý sevginle þýmarýp elinin güvenli sýcaklýðýný duymayý bana yardým et elimi býrakma önümde uzanan yolu sensiz yürüyemem küçükken karanlýktan nasýl da korkardým hatýrladýn mý? anne… þimdi…..büyüdüm ve sensizlikten korkuyorum ANNE…
Eser Aslanlý izmir
Sosyal Medyada Paylaşın:
Eser Akpınar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.