Boş duvar!..
Kiþisel yolculuðum hakkýnda ne desem,
Kor aþkýnýn, yakan yüzeyinde yürüdüm,
Haz almanýn tek yolu bu mudur dedim,
Dedim, dedim de, ruhu yol da sürüdüm…
Hissediyorum, kanat çýrpýp uçuyorum,
Aþký beni, bir þekilde uyuþturdu bitirdi,
Gamzesin de gerçekleþen, tan parýltýsý,
Çok deðiþik patlamalar meydana getirdi…
Gökyüzüm, gördüðünüze hiç benzemez,
Bana ilham perisi, görüntüsüz, belirsiz,
Zihnimde ateþ yanar da, ortamý germez,
Ruh halim, havam yumuþaktýr, sinirsiz…
Yaþantýma hýzlýca giren þey, sizce nemidir,
Gördüðüm, bildiðim, sadece sis bulutu var,
Öyle ki ta arka sýralara bile ulaþýp, deðiyor,
Yürek tam kaplýdýr, kalmadý hiç, boþ duvar…
Veysel Kimene
Sevda Þairi
(Kemal Yenice)
© Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Þiirlerin izin alýnmadan kopyalanmasý ve kullanýlmasý 5846 sayýlý Fikir ve Sanat Eserleri Yasasýna göre suçtur.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.