Bir fincan gece içmiþim Baþlý baþýyla anlamalýydýk, bazen çoðalýp bazen yarým kalmalýydýk. Bazý zamanlarýn yükünü sýrtýmýzdan atmalý, bazen de alýþmalýydýk. Aç ve susuz yaþamalýydýk, vicdanýn dur dediði yerde dayanmalýydýk. En çokta kalmalýydýk bir yerlerde, mesela en doyumsuz kaldýðýmýz yerlerde. Alýþmaya alýþýyoruz vakit onunla geçmeye çalýþýyor. Kaçtýðýmýz yerlerden kaçtýklarýmýzý buluyoruz. Bazen sýkýlýyor bazen kaçýp kaçýp yine ayný yerde karþýlaþýyoruz. Biz olmaktan koktuðumuz her ne varsa biz oluyoruz. Dururken bi uçurumda kendimizi aþaðýda bulmaktan korkarken, aþaðýsý biz oluyoruz. Bakarken balkonlardan, geceyi içip sarhoþ olanlardan ve olmaktan korkup kaçtýðýmýz utandýðýmýz her ne varsa yüzü oluyor kýzarýyoruz. -Biz kimdik? -Neydik? Korkularýn ortasýnda boðulan bi kaç damlacýk mýydýk? Olmak istemediðim her ne varsa orada buluyorum kendimi. Kýrýk bi cam parçasý gibi bir þeydi ya da kan kaybýndan yaþamak gibi bir þeydi. En kötüsü de bu ya, her þeye raðmen yaþayabilmekti.
Geceyi bir fincana koyup içmiþim.
Sosyal Medyada Paylaşın:
abdullah karslı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.