Soluk benizli düþler sarmýþ dört bir yanýmý
Sarý mantolu sonbahar bahaneydi aslýnda.
Ben giydirdim hüzünleri yüreðime.
Hayatýn hangi beline elimi attýysam,
Hep çýt kýrýldým, hep zayýf, hep kýrýlgan.
Kendimi yeri yurdu olmayan göçmen kuþlar gibi hissettim çoðu zaman.
Rüzgarýn önünde toplanan sarý yapraklar gibi savruldum...
Düþlerim düþtü.
Nasýl nerde kayboldu bilmiyorum.
__Bu yüzden eksik bir senaryonun oyuncusuyla oynuyorum hayatý sanki her defasýnda.
__Ayný roller, ayný fragman.
Yaðmur yaðýyor.
Hüzzam þarkýlar söylüyor rüzgar.
Hüzün yýðýný olmuþ boþ umutlar.
Ele avuca gelmeyen
Bir sürü uçsuz bucaksýz hikaye .
Kýyýda köþede kalmýþ yarým yamalak sevgi kýrýntýlarý.
Sararýp solmuþ kül rengi resimler...
Her ayrýlýða mýh gibi oturmuþ piþmanlýklar.
Hüzünlerimi sýrtýma yükleyip gidiyorum.
Keþkelerle geçmiþ bir ömrün aðýrlýðý var üstümde
___Benim adým sonbahar...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.