Demirliyordum
Yontulmuþ sessizliðin, dalgasýndan çýkarak
Garipliðin ilacý, O’na demirliyordum
Gönlüme yaver olup, akla selam çakarak
Hayalimi kandýran, cana demirliyordum
Gecenin suskun yüzü, inerken perde perde
Gamzeler hükümsüzdü, dondurduðun mermerde
Pes etmeden yýllarca, sabýr denen siperde
Hayalin terkisinde, tana demirliyordum
Umutlara yataklýk etmezken malum takvim
Olmaktan gýna geldi, hüzünlere müdavim
Özlemin pençesinde, kývranýrken can evim
Yüreðimde doðduðun ana demirliyordum
Kaderin cilvesinde, suratýmý asmadan
Ellere kar yaðsa da, umudumu kesmeden
Gün günden kötü gelse, sýrra kadem basmadan
Cana kavuþacaðým güne demirliyordum
Delibal’ýn dilinde, ricalar sen kokarken
Pes etmedim ellere, heceler sen kokarken
Met-cezirli sularda, geceler sen kokarken
Anýma can katacak, sana demirliyordum
Celil ÇINKIR - DELÝBAL
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.