Öfke geldi karþýma. Aldým onu yanýma. Nefret girdi koynuna Akýl kaçtý uzaða. Öfke dedim bu ne hal. Dedi, kin benimle kal. Dedim, bu ne biçim hal. Dedi ki; bunlar doðal. Ýþler sarpa sarmýþtý, Akýl uzaklaþmýþtý. Göz karardý görmedi. Akýl geri bakmadý. Biri dedi yakala, Aklýn baþýna topla, Sevgi geldi o sýra. Öfke durmadý orda. Akla dedim bu ne iþ? Senin ki nasýl gidiþ? Dedi normal bir gidiþ. Sen öfkeyle yaparsan iþ. Önce sen ondan kurtul Tut öfkeni yere vur, Özünle hakka doðrul. Bak nasýl faydam olur. Öfke gider kin gider. Sevgi gelir aþk gelir. Umut gelir aþ gelir. Benimle hayat gelir. Kullanmaz kaçar isen, Öfkeyle gider isen, Beni dinlemez isen, Çok piþman olursun sen. Dedim aman ayrýlma. Beni yalnýz býrakma. Aþk, sevgi, mutlulukla Yaþayalým burada.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Duran çardak Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.