Öyle gül bahçesi sunmadılar bize
Öyle gül bahçesi sunmadýlar bize
Kaç kez anlýmýzdan öptü ölüm
Kapanmadýk celladýn el ayaðýna
Bu sevgisiz bu yaþam artýðý hayat
Güzel yarýnlara bizden armaðandý
Öyle, gül bahçesi sunmadýlar bize
Ne esvabýmýz yeniydi nede çarýðýmýz
Çarkýn diþleri arasýnda el kanýydý ekmek
Onun bunun cebinde kalýrdý alýn terimiz
Yayvan yalan süslemelere boyun eðmedik
Onurumuzdu dik duruþumuz aykýrýlýðýmýz
Öyle, yoktu kayýranýmýz kollayanýmýz falan
Çok çektik uslanma tezgâhlarýnda
Kaçak kitaplar okuduk þiirler yazdýk
Ne fark eder tellerin içi dýþý bir olunca
Havada kanat çýrpan kuþlardý yoldaþýmýz
Gök bize yaðardý yaðmurda bizdik toprakta
Öyle, yeþerir boy atar taþýnýrdýk harmanlara
Anlamadýlar bir türlü tarlayý talan edeni
Çöktüler börtü böceðin serçenin ensesine
Kaç kez öldürdük korkularýný korkuluklarýn
Hep sindiler gölgesine gölgesinden kaçanlar
Öyle, ölürken fark etmediler kendi ölümlerini
Ahmet Coþkun
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.