ADI OLDU YALNIZLIK

Bu gün dilim de var bir þarký
Yolculuðum da türedi aný
Baþladým içimden gelenleri söylemeye
Ve adý oldu yalnýzlýk

Ve ardýndan çöken bir hüzün
Yine vurdu geceme ay misali yüzün
Baþladým yazmaya
Yazdým, çizdim þiiri
Ne yaptýysam yine adý oldu yalnýzlýk

Ve ardýndan her þeyin adý oldu yalnýzlýk
Her þiir de beyaz bir pencere
Ve içinde simsiyah bir düþ
Onun da adý oldu sessizlik

Dolunayýn aralýðýnda buldum içi sensizlik olan odamý
Yakamozun da sildim yürek burkan geceleri
Ve gerçekleri ve yalanlarý ve hayalleri

Yaðmurun rahmetine býrakýyorum. Mevsimlerimde ki seni
Odam sessiz, ben sessizim
Yýrtýlýyorum ölümün metanetli dünyasýna
Korku bilmecesini ayýrýyorum derinlere
Didaktik saatlere býrakýyorum kendimi
Diktatörlerin meyhanelerinde
Ve yine adý oldu yalnýzlýk

Bir kitaba baþlar gibi
Görür de hayatýný saklar gibi
Her gün yeniden, yeniden sana umut baðlar gibi
Bu sefer gidiyorum
Þiirlerin içinden seni sevdiðimi mýrýldanýr gibi
Ve çaðýrýyorum Azrail’i sanki istediðimde canýmý alacakmýþ gibi
Bu sefer duyacakmýþ gibi
Yine baðýrýyorum duysa anlayacakmýþ gibi
Seni seviyorum diyorum
Yine doluyor geceme yakamozlar
Yine baþlýyor sessizlik
Sessizlik ve sensizlik
Ve yine yazýyorum bu hüzünlü gecem de sana
Yine þiirimin adýný yalnýzlýk koyuyorum
Sanki duymayacaðýný, anlamayacaðýný anlarmýþ gibi
Yine odamdayým, yine yalnýzým
Yine sensiz ve sessizim
Yine yalnýzým
Ve yine adý oldu yalnýzlýk

Sosyal Medyada Paylaşın: