Soðuk bir Ekim gecesi. Yine aldýrdý kalemi elime, içimin titremesi. Savunmasýz bir yürek, kimsesiz bir yaþam. Sen bilirmisin yalnýzlýðýn, aðýrlýðýný? Açlýk olsa, doyurudum bir lokma somunla.! Hastalýk bu devasýz. Sürgün bitmedi. Sabýr taþa döndü akýp giden zamanda... Geceme döktüm içimi. Can denilen bu küskünlüðümü, suskunluðuma katýp; Haykýrdým ince ince satýrlara... Þiir oldu sýzým. En derin kýrgýnlýgýmýn, sesi,sessizlik... Sükunetin limanýnda, yüreðimin ahý. Karanlýðýn kuytusunda, bekledim ben hep þafaðý. ~Nigâr Güler~ 28.10.2017
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nigar Güler Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.