ne zamandýr okþayýp altýn çýkarýyor saçýmdan beklentisi ölümden sonrasýna ait fokurdayan beyaz bulut bir bulut bu kadar aðýr olur mu
karanlýk uykunun hiç uyanmayan sevinci aydýnlýða ulaþtýkça mutlu oluyor sanýyoruz kimsenin içi bu güzel günün farkýnda deðil kokular konuþup mavi çatýlara ilerliyor
aþk aðzýný ilk açtýðýnda çiçeklerle büyülenmiþ dallarý göðe doðru þýmarýk beyaz yerlere yuvarlanan sevinçli bir çocuk oluyorum dudaklarýmda ki aþkýn büyülü öyküsü uyuya kaldýðýmýz sarý buðdaylar
her þey þakalaþýyor sanki benliðimizle içimiz ilintili suda gezen kayýklarýn hüzünlü þarkýsýyla ne olur beni açýk denizlere kavuþturun yeni kýyýlara doðru bir umut yorgun dudaðýmý öpecek samimi anýlar arýyorum.
Sosyal Medyada Paylaşın:
molilaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.