EVLER

Düþündünüz mü, þu dört duvarlar arasýnda.
Zaman zaman ne kavgalar olur oralarda.
Umutlar yok edilirken bir, bir oralarda.
Biz ‘’ben’’ olurken öfke nefret gelir oraya.
Bir kývýlcým düþer tutuþur biten sevgiler.
Fýrsat kollar akbabalar ateþi körükler.
Aslý, astarý yoktur aslýnda bu kavganýn.
Kimse duymaz, dinlemez sözlerini kimsenin.
Sebepsizdir incir çekirdeðini doldurmaz,
Benlik kavgasý baþladý mý durdurulamaz.
‘’Ben’’, ‘’ben’’ diye baþlar kavgalar hiç neden yokken.
Kimse duymaz ki, karþýsýndakini söylerken.
Haksýz olan onlardýr, çünkü haklý olan ‘’ben’’.
Daha önce demiþlerdi, yalancýdýr zaten.
Ýftira baþlayýnca sevgi oradan kaçar.
Nefret kuþanýr silahýn yürümeye baþlar,
Akýl kaçar vicdan ölür hýrs azar mý azar.
Sen de sanýrsýn ki evdir orasý huzur var.
Nefret girince kalbe o ev olur bir mezar.
Hepsi öyle deðildir, aman deðmesin nazar.
‘’Ben’’ uðramaz oralara orada biz vardýr.
Sevgi, saygý, aþk ile atan yürekler vardýr.
Neþe ile atýlan kahkahalar duyarsýn.
Ýþte orasý ‘’evdir’’ orda mutlu yaþarsýn.

Sosyal Medyada Paylaşın: