Sen Kimsin?-1

Koþuyordum saðanak saðanak yaðan yaðmurun altýndan aldýrýþ etmeden
Gözyaþlarým süzülürken yanaklarýmdan gerisini hiç düþünmeden
Arkamda beni kovalayan biri yoktu belki ama
Yüreðimi kuþatmýþ hayal kýrýklýklarý vardý kenardan köþeden biriktirdiðim

Ýnsan kendinden,duygularýndan nasýl kaçabilir ki
Ruhunu kemiren o keþkelerden ya da geçmiþinden
Her an yanýndayken nasýl uzaklaþýr gölgesinden
Sarsa da yüreðini sancý nasýl vazgeçer nefes almaktan

Yüreðinden akan acý yaðmurlarýna nasýl dur der
Gözyaþlarýný nasýl gözlerinin kodesine hapseder
Duygularýna nasýl pranga vurur
Nasýl susturur çýðlýk çýðlýða feryat eden yüreðini

...

Yaðmur dinmiþti belki ama benim yüreðimdeki acý her an artýyordu
Yaþadýklarýmý hazmedemiyordum,hava soðumuþtu belki ama yüreðim daha soðuktu
Kustum bütün öfkemi gökyüzüne,yüreðimin yanýk kokusu geldi burnuma
Sessizlik hakim olmasýna raðmen çevremde,içimde fýrtýnalar kopuyordu

Bir el hissettim omuzunda,aðlama diyen
Deniz mavisi gözler gördüm arkama döndüðümde
Aklým baþýmdan gitmiþti o an
Bütün acýlar bir anlýðýna uçup gitmiþti yüreðimden

Sildi gözyaþlarýmý ve devam etti
Aðlama,aðlama solmasýn gözlerinin yeþili dedi
Ben de sadece sustum,konuþmayý unuttuðumdan olsa gerek
O bana bakýyordu ben de ona

Baþým döndü bir anda o tuttu beni
Gözlerim bir kere daha hapsolmuþtu gözlerinde
Ýyi misin dedi ben de kafamý salladým yalnýzca
Sonra kendimde bir cesaret bulup sen kimsin dedim...






Sosyal Medyada Paylaşın: