Senin Hakkında Felsefe

Seni düþündüm dün akþam yine!
Hay Allah! Bu bir þarký sözüydü deðil mi?
Neyse deðiþtireyim ifadeyi:
Seni düþündüm her zamanki gibi,
Bin bir þüphe sarýverdi içimi?
Yok! Yok! Sandýðýn gibi deðil;
Daha köklüydü þüphem.
Var mýsýn, yok musun? Ýþte bütün mesele!
Aslýnda Descartes’ten aþýrma bir yaklaþýmla;
“Düþünüyorum, demek ki varsýn” diyebilirdim.
Kolaya kaçmadým, sorguladým.
Sen bir var’dýn, yüreðimde,
Kahverengi gözlerin,
Hülyalý bakýþlarýn,
Kumral sarý saçlarýn,
Güldükçe güller açan gül yüzün,
Gönlüme sürur veren ab-ý hayat sözlerin.
Ve sen bir yok’tun, hayatýmda,
Boþluðu saran kollarým,
Baþýný koyarsýn diye bekleyen omuzlarým,
Uyandýðýmda yaný baþým,
Solan umutlarým…
Yine de Yok diyemem çünkü her anýmdasýn.
Fakat var da diyemem;
Hani, nerde, yanýmda mýsýn?
Aslýnda arabesk takýlabilirdim;
“Batsýn bu dünya, bitsin bu rüya!”
Tabi ki, yakýþmazdý bu bana!
Ne de olsa biraz entellik var ya?
Bu yüzden olsa gerek,
Sorguladým varlýðýný;
Tabi önce epistemolojik yaklaþtým konuya;
Ontoloji daha sonra.
Varlýk bilgini sorguladým saatler boyu.
Eðer varsan,
-ki, hayatýmda deðilse de her anýmdaysan-
Varlýðýna iþaret eden deliller nelerdir?
Bu deliller ne kadar gerçektir?
Yoksa adýn mýydý gerçeðe ýþýk tutan.
Iþýk kaynaðý olmayan ama ýþýðý yansýtan.
Ya da yansýttýðý olan mýydýn?
Aslýnda olmayan ama olduðuna dair bilgiler bulunan,
Bu bilgilerin kimi gözleme, kimi hisse dayanan,
Yani derin bir yanýlsama mýydýn?
Cevapsýz sorular sarmalýnda,
Dolandým kendi yumaðýmda.
Sonra belki çare olur diye,
Sarýldým ontolojiye.
Eðer varsan, varlýðýnýn anlamý neydi?
Uykusuz gecelerim,
Sýzlayan yüreðim,
Dinmek bilmez hasretim,
Duadaki dillerim,
Beyhude dileklerim?
Gazali yetiþti imdadýma;
“Ne akýlla olur” dedi “ne akýlsýz”,
Dedim kendime be hey akýlsýz;
Metafiziksel bir varlýk,
Nasýl sýðsýn mekâna,
O ki, mekândan aþkýn,
Varlýðýnýn tek delili,
Ýçini yakan aþkýn.
O an anladým iþi,
Yaþarken rüyalarýmda,
Neden yoksun mekânýmda?
Ve bir mýsra dudaklarýmda,
Üstat Necip Fazýl’dan hatýra.
“Anlamak yok çocuðum, anlar gibi olmak var.”
Sen yoksun ama sana âþýk bir ben var;
Mecnundan da felsefe, iþte ancak bu kadar!

Sosyal Medyada Paylaşın: