"KELÂMIN ÇOCUKLARI"

..Tozlu raflar ardýnda bir çift göz inliyordu
Tarih sessiz an sessiz sadece dinliyordu
Bir Tavus havalandý dokundu saçlarýna
Þahitlik ediyordu bir ýrkýn suçlarýna

..Gözleri asýrlarca asýlý kaldý orda
Bir kalenin burcunda yada yýkýk bir surda
Gözleri havan topu gözler namlu, çelikti
Gözleri paramparça iki kara delikti

..Güneþ yaktý kavurdu kara kuru tenini
Karnýnda taþýyordu bir babasýz cenini
Varla yok arasýnda hayatý bir gizemdi
Doðmak için yeniden kendi sütünü emdi

..Yýkýldý Þengel daðý yýkýldý kadim çaðlar
Gece gündüz orada bir Melek Tavus aðlar
Onlar ki Ezidiydi yoktu yaþam haklarý
Kutsalýný yitirmiþ "Kelamýn Çocuklarý"....

Þefika Türk
17-09-2017
Sarýkaya

Bu þiir, IÞÝD zulmüne uðramýþ Ezidi kýzlarýný anlatan, Zülfü Livaneli’nin "Huzursuzluk" kitabýný okuduktan sonra çýktý.
Dini, dili, ýrký, inançlarý ve çýkarlarý yüzünden kimsenin kimseye zulmetmediði bir dünya dileklerimle...
Sosyal Medyada Paylaşın: