BEN "SİZ" GİBİ OLAMADIM AFFET!
daha dündü
iki yandan balýk sýrtý örülmüþ örgülerimle,
elimde beslenme çantam,pembe mataram’la
okula gidiþlerim...
sürdüðün limon kolanyasýnýn kokusu
beyaz iþlemeli mendilimin üçgen katlanmasý
saklý kaldý cebimde...
bembeyaz fiyonklu kurdelelerim,çoraplarým...
sabahlarý süt içirmek için kovalardýn anne
hep yarým býrakýp kaçardým... arkamdan aðlardýn
çok cýlýzdým, korkardýn büyümeyeceðim
anne olamayacaðým diye...
babamýn öðütleri sanki dün gibi belleðimde
hafýzamda dipdiri, beynimi kemirmekte
"oku ne bulursan oku" derdi
"cevap verecek sözlerin olmalý"akýllý olmak için beynini çalýþtýr
konuþ,tartýþ benimle,babaným diye ezilme...
ilk tokadý ve sonrakileride benden ye ki
derin nasýr tutsun,yerden kalkmayý ileride öðrenme...
Halide Edip Adývar’ýn,
Suna Kan’ýn
Sabiha Gökçen’in hayatlarýný oku ve düþün
anladýðýný not al yaz,okut bana...
annen gibi fedakâr ol!babanýn sözleri gibi yol al
kitap gibi bilgili
insan gibi insan
ileride anne gibi anne ol..
yediðin domates,yumurta,yufka
köydeki nasýrlý analarýn el emeði
sana verdiðim oyalý tülbent’i sakla
oda annem’den kalma
belki silersin ileride yaþlý gözlerini onunla...
þimdi o tülben’te babamýn kokusuyla
gerçekten siliyorum utançla akamayan gözyaþlarýmý
affet ana,affet baba!
söylediklerinin çoðunu yapsamda
sizlerin yarýsý kadar olamadým bu dünyada
olamadým kýzýma gerçek bir ana...!
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.