Yetmedi mi. Yetmedi mi bunca acý. Hani her zehir bir panzehirdi. Nerede kaldý yüreklerin ilacý. Kaç þehir gerek yýkýlasý. Kaç kitap gerek yakýlasý. Kaç yara gerek kanatýlasý. Kaç aþk gerek unutulasý.
Evet güneþ batýyor her gün. Sonra yeniden doðuyor. Yeniden ve yeni baþtan. Ama geçmiyor acý. Dinmiyor yüreðin sancýsý. Kurumuyor göz yaþlarý. Akýp gidiyor damarlardaki tüm kan. Bir türlü iyileþmeyen yaralardan. Ne zaman Azrail geçecek buralardan...
Neyleyim buralarý sen yoksan. Herþeyim var ama Ýçimde sevgin noksan. Kalmadý artýk umut. Topladý valizini gitti çoktan. Dönülmez bir yol bu Çekip gittin yoktan.
Günler aylar yýllar geçti. Her þey her kes gitti. Ama acýn hiç geçmedi. Ne var ne yok sildi zaman. Ama seni silemedi þu kalpten.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Dara Bakırcıoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.