en çok yaðmur yaðdýðýnda özlüyorum seni biliyorum onca acý arasýnda onca hatýralar köþesinde dönülecek son viraj son kaza duvara tosladýðýmýz.
hani arabanýn camýna vururdu usul usul damlalar akardý sonra nereye gittiði belli olmadan en son tekerleklerde son bulurdu gider ayak ýslatýrdý dönüþ yollarýný kahverengi bir çamur bulaþýrdý geleceðin o nursuz suratýna hep giderayak ama usul usul.
en çok yaðmur yaðdýðýnda özlüyorum seni ellerini üþüyerek montunun cebine sýðýnýrdý bana bakan gözlerin kadar soðuk yaralý bir kuþ gibi durduðu yerde çýrpýnýrdý sonra uzanýrdý yanaðýma hala soðuk parmaklar bitti diyen dudaklarýn kadar hassas sebepsiz titrerdi amaçsýz tökezlerdi seven her erkeðin yüreði gibi sevda türküleri öyle zamanlarda yazýlýrdý bilirdim bilirdin.
radyo da ’’þimdi uzaklardasýn gönül hicranla doldu’’ þarkýsý hep ayný kýrýk yerden vururdu belki de hatamýz bu þarkýyý seçmekti bizim diye yokmuydu þöyle mutlu biten bir ezgi bizi teklikten bizliðe geçirecek yoktu demek ki o yüzden hasret yakýþtý eylül yapraklarýna sarý tüylü bir kedi gibi süründü ayaklarýmýza týrmaladý kaçtý sevda sunan elimizi.
en çok yaðmurlarda sevdim seni hiç sevdim demesem de sana aþk sözleri yavan kaldý yüreðimin hengamesine sen sevilmediðini düþünen her erkek gibi maðrur baþýn dik kayboldun geçmiþin kollarýnda annenin ninnileri kulaðýnda.
ve ben yaðmurlarda sevmeyi özledim yeniden.
Ayvazým DENÝZ Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayvazım Deniz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.