YENİDÜNYA

Kar yaðarken lapa lapa
Kalýrlar karýn altýnda.
Üþümezler mi acaba?
O bembeyaz çiçeklerin.
Sanki gelinlik giyersin.
Soðuða inat yaþarsýn.
Dökülmez mi çiçeklerin.
Üþümez mi yapraklarýn?
Yaz kýþ yeþil yaz kýþ canlý,
Hiç dökmezsin yapraðýný.
Çok bol verirsin meyveni.
Tatlý sula eriðini.
Öyle sanýr seni gören.
Sen de yapraðýný dökersin.
Döküldükçe yenilersin.
Þu yalan dünya gibisin.
Adýn ondan mý acaba?
Haksýz da sayýlmazlar ya.
Sana derler, Yenidünya.
Meyve verirsin baharda.
Kandýrýrsýn bilmeyeni,
Gönül ile bakmayaný,
Yemyeþil görünce seni,
Derler dökülmez yapraðý.
Biri biter biri düþer,
Meyvesin býrakan gider,
Yaþayanlarý görürler,
Dökülenleri görmezler.
Gün gelir hepsi dökülür,
Dalýn kökün hepsi çürür.
Sonra sura üfürülür.
Gerçek hayata dönülür.
Ýnsanlar kalkar ayaða.
Durur Hakkýn divanýna.
Hesap verirler orada.
Sende var mýsýn acaba?

Sosyal Medyada Paylaşın: