Allah Sevgisi
Sevmek insanýn doðasýnda var,
Doðduðunda süt ister annesini sever.
Büyüdükçe baba, kardeþ, nine sever.
Sonra büyür evlenir, eþini çocuklarýný sever!...
Düþünür nerden geldi bu nimetler, sevgiler,
Sahip olduðu þeyleri, ona vereni düþler.
Aklýný, kalbini, saðlýðýný, kim verdi bana der.
Herþeyin Allah’tan geldiðini hisseder!...
Kendisini yaratan, baðýþlayan Allahýný sever.
O öyle sevgidir ki, temizlenir kalbin, nurlanýr yüzün.
Allah sevgisi olan, görünür herkese þirin.
Bu sevgiyi tadanlar, kendini Allah’a adarlar!...
Allah sevgisi olan, günah iþlemez kul hakký yemez,
Olanlarla yetinir, hamd eder, hýrslarýna yenilmez.
Gýybet yapmaz, yalan söylemez, dosdoðru insan olur.
Peygamber sünnetini, yaþamýnda uygular...
Dinin emirlerine uyar, insanlarý, doðayý sever
Kazancýný paylaþýr, düþküne yardým eder.
O öyle sevgidir ki, ruhunu, bedenini sargýlar,
Cennette bile saygý görür bu nurlu insanlar...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.