Hasret... Soðuk, kuru, hissiz Yaþayamamak aný Düþlerde var olursun ancak! Hasretin dumanýndan Savrulursun, daðýlýrsýn havaya Toplayabilmek kendini tekrardan Boþuna... Her þeyinle sinersin kuytulara Toz zerresi gibi her bir yandan Uçuþursun ince ince Burun kývrýlýr yüz çevrilir Anýlarýn üstüne çökersin Birikirsin zerre zerre Ta ki biri süpürene ... Deðersizce atýlýrsýn bir kenara Ve yine en baþtan Uçuþursun ince ince Ýþte böyle Hayatý konup göçmek olunca Kiþinin, Ölüm olur bir yerleþke ! Hasretle ölmektense Vuslata doðabilsek keþke ...
Sosyal Medyada Paylaşın:
boz sahin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.