Kapadým gözümü asýrlar boyu
Bir þarký olup da evreni çýnlat
Hatýrla billurdan o parlak suyu
Bir þiir gibi o yýllarý anlat
Uzanýp þu akýp giden yýldýza
Topraða kök salmýþ güzel andýza
Ýçimde aðlayan bir yalnýz kýza
Bir þiir gibi o yýllarý anlat
Silinmez anýlar asla yerinden
Yürekler canlanýr onun ferinden
Bir hüzzam makamý söyle derinden
Bir þiir gibi o yýllarý anlat
Aþk yüklü toz pembe konvoylar gibi
Kimsesiz esrarlý o koylar gibi
Ve altýn yapraklý þebboylar gibi
Bir þiir gibi o yýllarý anlat
Demlendi akþamdan ufukta yüzün
Ýçime dert oldu þiire hüzün
Bengi bir sonbahar geldi bu güzün
Bir þiir gibi o yýllarý anlat
Üþüyor ellerim kulaðým seste
Saçlarým önüme düþtü aheste
Kývrýlýrken ruhum öyle berdeste
Bir þiir gibi o yýllarý anlat
queen poem
ayþegül aþkým karagöz þiiridir