EMANET
Hastaydý Bilge Kral duymuþtu Uzun Adam,
Mutlaka görmeliydi olamazdý diðer gam.
O Bosna Hersek için liderden de öteydi,
Aðýr hasta denmiþti belki son nefesteydi.
Birden rota deðiþti Saraybosna ya indi,
Onu bekleyen vardý ve bundan çok emindi.
Yorgundu bilge kral sayýlýydý nefesi,
Bitkin bakýþlar ile süzüyordu herkesi.
Arada bir gözüyle kapýya bakýyordu,
Çaresizlik ateþi içini yakýyordu.
Birden kapý açýldý belirdi Uzun Adam,
Ve parladý gözleri ne hastalýk nede gam.
Toparlanmak istedi kalkamadý yerinden,
Uzun Adam yaklaþýp tuttu fersiz elinden.
Göz göze geldiðinde birleþti iki bulut,
Ateþ gibi fýþkýrdý cansýz gözlerden umut.
Gözlerde bir canlanma sanki þimþekler çaktý,
Sabýr tükendi gözler sicim sicim býraktý.
En mutlu insan oydu beklediði gelince,
Sanki bekliyor idi en son görevden önce.
Hafifçe mýrýldandý dualarým ulaþtý,
Hoþ geldin kutlu yolcu diyerek kucaklaþtý.
Ben dedi gidiyorum artýk yüce dergaha,
Ölümden korkuyorum imaným var Allaha.
Sanadýr uzun adam ümmetin emaneti,
Þükür ölmeden önce ettim bu vasiyeti.
Bu millete sahip çýk kimsesiz kalmasýnlar,
Kol kanat ger onlara hiç mahzun olmasýnlar.
Davam sana emanet vedaya hazýr tenim,
Gözüm arkada deðil artýk bundan eminim.
Bu son vedaydý artýk dünyadaki son veda,
Sanki zaman durmuþtu ne ses çýktý ne seda.
Dudaklarýnda dua gözleri nemli idi,
Çok az gördüm bu halde koskocaman yiðidi.
Yürekler buruk idi herkesin gözünde yaþ,
Kapýdan çýkmak için yürüdü yavaþ yavaþ.
En son sözü þehadet gözlerini kapattý,
Ýnna lillah diyerek derin uykuya yattý.
Sosyal Medyada Paylaşın:
TÜRKİSTANLI ALİ KARACA Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.